Wspólnoty Różańcowe
Nieustanny Różaniec
Po wyborze Papieża-Polaka na Stolicę Apostolską w 1978 roku w parafiach powstawały grupy modlitewne, aby wesprzeć modlitwą Jana Pawła II.
Na prośbę Ojca Świętego – „nie zostawiajcie mnie samego”, „módlcie się ze mną Anioł Pański”, „odmawiajcie ze mną Różaniec moją ulubioną modlitwę”, chcieliśmy i my połączyć się w modlitwie z Papieżem. Za zgodą proboszcza ks. kan. Józefa Tchórza, powstała na przełomie 1979/80 roku w parafii św. Bartłomieja grupa modlitewna „Nieustanny Różaniec”. Każda osoba, która włączyła się do grupy, wybrała sobie jeden dzień w tygodniu, aby o konkretnej godzinie odmówić wszystkie części Różańca. Wiele osób modli się do dziś, wiele zmarło, zastąpiły je inne, przeważnie z rodziny. Wprawdzie, wierząc w życie wieczne, łączymy się w modlitwie ze zmarłymi, ale prosimy, aby w wolne miejsca, po zmarłych, głosili się „żywi”. Przez modlitwę ubogacamy się duchowo, a i sami czerpiemy łaski z wielkiego „skarbca łask”.
W intencjach członków Różańca Nieustannego zamawiamy 2 msze św. miesięcznie jedną za żywych i jedną za zmarłych.
Do Różańca Nieustannego należą kobiety i mężczyźni w różnym wieku. Niektórzy modlą się godzinę, a niektórzy 2-3 godziny tygodniowo. Modlitwą obejmujemy przede wszystkim Ojca św., duchowieństwo, siostry zakonne, misjonarzy, modlimy się o nowe powołania, za parafian, o nawrócenie grzeszników, za żywych i zmarłych członków Różańca Nieustannego, za dusze w czyśćcu cierpiące.
Naszą patronką jest Królowa Różańca Świętego, której święto przypada na dzień 7 października.
W intencjach członków Różańca Nieustannego zamawiamy 2 msze św. miesięcznie jedną za żywych i jedną za zmarłych.
Spotkania: IV środa miesiąca po Mszy św. wieczornej
Żywy Różaniec
Historia Żywego Różańca sięga 1744 roku, kiedy to jako Arcybractwo Różańca św. pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP i Najsłodszego Imienia Jezus, zostało założone przez ojców Dominikanów z Oświęcimia i za staraniem ks. proboszcza Jerzego Odrobińskiego wprowadzone w Bieruniu Starym. Członków obowiązywało codzienne odmawianie jednej całej cząstki różańca. Arcybractwo zostało za sprawą ks. proboszcza Hawlickiego w 1861 roku przekształcone w Bractwo Żywego Różańca. Zostało wtedy podzielone na róże składające się każda z 15 członków, mających obowiązek odmawiać codziennie jedną dziesiątkę, czyli tajemnicę, co składa się na odmówienie całego różańca każdego dnia w intencji Bractwa Różańcowego.
W przeszłości każdy z 15 członków w „róży” co miesiąc odmawiał następną dziesiątkę, czego pilnowali przełożeni „róż”, przydzielając następną tajemnicę wraz z odpowiednią modlitwą. Dzisiaj każdy członek „róży” odmawia na stałe tę samą tajemnicę. Należy jeszcze wspomnieć, że parafia Bieruń Stary (oczywiście bardziej rozległa za ks. proboszcza Bieloka) miała już 110 „róż”, a później nawet 150. Ofiary składane przez członków przeznaczone są na msze św. za żywych i zmarłych członków Żywego Różańca św. W ciągu roku zostaje odprawionych okołu 100 mszy św. Indywidualna msza św. zostaje odprawiona po śmierci osoby będącej członkiem Żywego Różańca. Po dodaniu do modlitwy różańcowej tajemnic światła każda z róż różańcowych powinna liczyć 20 członków.
Spotkania: IV środa miesiąca po Mszy św. wieczornej