Historia naszej parafii
Historia parafii w Bieruniu Starym
Ks. Jan Kudera, Historia kościoła parafialnego w Bieruniu, Bieruń 1996 (reprint).
Ks. Jerzy Nyga, Pamiątki przeszłości Bierunia. Kościół Św. Bartłomieja i kościół Św. Walentego, Bieruń 1991.
Kośćiół Św. Bartłomieja
Sanktuarium Św. Walentego (XVII w.)
Św. Bartłomiej
Wszechmogący Boże,
utwierdź w nas szczerą wiarę, która łączyła świętego Bartłomieja z Twoim Synem,
i spraw za jego wstawiennictwem,
aby Twój Kościół stał się dla wszystkich narodów sakramentem zbawienia.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Twojej się opiece w szczególniejszy sposób dzisiaj polecam i proszę Cię,
abyś mnie swoim wstawiennictwem przed Bogiem wspierał i ratował we wszystkich potrzebach moich.
Wyjednaj mi łaskę wiernego naśladowania cnót Twoich.
Spraw to, o drogi mój Patronie, abym Bogu dochował wierności pośród wszelkich przygód tego życia
i zasłużył sobie na łaskę szczęśliwej śmierci. Amen.
Św. Walenty
Żywot Św. Walentego
Modlitwy przez wstawiennictwo Św. Walentego
Litania do św. Walentego
Pieśń 'O tym świętym Walencinie'
Oddanie się pod opiekę św. Walentego
Św. Walenty! Cieszę się z chwały, którą teraz doznajesz w niebie i czci, jaką jesteś otaczany tu na ziemi.
Tobie polecam wszystkie moje potrzeby duchowe i cielesne,
abyś je przedstawił Bogu wszechmogącemu.
Miej mnie w opiece,
szczególnie w ostatniej godzinie mojego życia,
abym za Twoją przyczyną dostąpił spotkania z Bogiem i z Tobą w społeczności świętych. Amen.
Modlitwa do św. Walentego
Klasztor
- Chrześcijańskie wychowanie i nauczanie dzieci, zwłaszcza biednych,
- Religijne wychowanie młodzieży żeńskiej i przygotowanie jej do przyszłych obowiązków,
- Niesienie pomocy biednym i chorym,
- Posługa misyjna w świecie,
- Służba Kościołowi w ramach jego aktualnych potrzeb
Ruchoma stajenka
Jak se tak starzyk dzisioj siednie, po Godnich Świyntach w kościele w Bartku w bocznyj kaplicy z nojmłodszą wnuczką Wiką, co po babce Werce miano erbła, a poprzyglądo sie tym ludziom co oblegają betlejka kiero tam co roku jest stawiano, to sie nadziwić niy może tym nojmłodszym dzieckom kierym sie szyroko łotwarte łoczka aż śmieją do tego wszystkigo i bez końca rączkami pokazują łojcom to tu to tam, bo wszyńdzie sie coś ruszo. Uciechy co niymiara i widać, że łojcowie przyłażą z dzieckami łoglądać ta betlyjka niy ino z Bierunia i łokolicy, ale i przyjyżdżają z dalekich stron. Jeszcze niy tak downo chodziło sie tu ze swoją czelodką, a dzisioj...? Niy ma siły – czy sie chce czy niy chce przed łoczami stawają łobrozki ło tym jak sie to wszystko zaczyło. A było to tak....
Z początkiym lot piyndziesiątych kiedy mój brat Tyjo, co w Czułowie w papiyrni robił, był z kupmlami na wycieczcze na ziymiach łodzyskanych, kaś koło Kudowy czy Polanicy. Z tamtąd przywióz fotografio betlejymki w kieryj figurki sie ruszały. Długo my sie tymu zdjęciu przyglądali i tak przez adwynt, razym z Erichym łod Norasów, doszli my do wniosku, że byłoby dobrze tako betlejka w chałpie mieć. Dotąd pod choinka stawiali my figurki z prasowanego papiuru co se brat jeszcze za niymca kupił –cóż kiedy łone sie nie ruszały. Łobradzili my wtedy, że zrobiymy se taki na dziesiyńć cyntów szyroki piyrściyn, ło średnicy ponad pół metra z blachy aluminiowej i puszczymy go w ruch przez napynd motorkiym elektrycznym i to bydzie tako droga. Na tym piyrściyniu postawiymy pastuszków co sie bydą do łokoła z tą niby drogą łobracały, tak jakby se szły. W środku tego ringu zrobili my też z blachy takie koło na kerym stoło reszta figurek, ino że łono sie już nie łobracało. Wszystko przedzielili my na pół taką drewnianą przegrodą w kierej w środku była wyciynto tako dużo wnyka – grota. Tam umieścili my dzięciątko, świynto Paniynka ze świyntym Józefym, no i jeszcze woła i łosła.
Po Godnich Świyntach na Podugorach po kolyndzie łaził farosz Trocha. Jak przylozł do naszyj chałpy, porzykoł, pokropił świynconą wodą, ministranci na drzwiach K+M+B napisali, no i niy sposób żeby niy spozorowoł tyj betlejki co w izbie na stole stoła, a chopki se do łokoła łaziły. Farosz podumoł, popatrzoł i godo: „Chłopcy fajne to mocie, ale wiycie co..., co byście tak pedzieli jak by tak na bezrok postawić taki coś w kościele, ino mo sie już rozumieć trocha wiynksze.” Czymu i niy - na drugi rok pojawiła sie w kościele betlejymka, w kierej pora chopków sie ruszało, ino że przy tymu wszystkiymu robiły już prawie całe Podugory. Figurki były wiynksze niż te w doma, kożdo ponad 25 cyntów. By sie mogły ruszać zrobione były z takich drucianych szkieletów, łebki miały strugane z drzewa, a dziołchy poszyły im łaszki. Coś gryfnego! W kościele to już musiało być i trocha muzyki, to tyż na piyrwszy łogiyń w robocie poszeł pastuszek z trąbkom co jom dźwigoł i łopuszczoł, no i jeszcze groł jak mu kto do skarbunki przed nim pieniążek wciepnoł.
Tak co roku coś nowego przybywało i betlyjka sie coroz bardzij rozrastała. W to wszystko zaczyli sie włonczać coroz to inni chłopcy, a lepi pedzieć wszystkie chłopy i baby z całego Bierunia. Dużo ruchomych figurek przysporzył betlejymce Alfred łod Bijoków, bo był na penzyji i poświyncił tymu dużo czasu. Zrobił baby, jedna co w maśnicce działała i nogom kolybka kolybała, drugo co na kołowrotku przyndła, trzecio co na żarnach mełła i czworto co na rompli łachy prała. Potym zmajstrowoł chopów: takigo co na katarynce groł, innego co kapelusz ściongoł i sie piyknie dzieciątku kłanioł i wiela jeszcze innych. Co chwila ktoś sie włonczoł do tyj roboty tak, że i Maryja na dzieciątko pokazywała i sie kłaniała, Józef sie poruszoł, wół sie kiwoł, ptoszki ćwiyrkały a janiołki śpiywały. Alfryd figurkom zrobił tyż tako taśma do kieryj były przyczepione i ku dzieciątku szły. Na wiyrchu to sie nawet wiatrak pojawił i cało churma chopków co się ku dzieciątku przesuwały. Co przyszli nowi ludzie do roboty to i nowe pomysły były.
Były też i smutne chwile, i to niy ino z kisz tego, że jednych z tych co ta betlyjka satwiali niy ma już miyndzy nami, pewno już Panu Jezusowi w niebie kolyndują, ale jak choćby śmierć ksiyndza Popiełuszki, co to wstrzonsnyła wszystkiymi w całyj Polsce, a my łod tego czasu zrobili jego figurka i se dalij chodzi tu w Bieruniu ku Dzieciątku. No i jeszcze zrobili my siostrę Łucję, służebniczke z bieruńskiego klosztoru, co wszystkiym zastrzyki prała kaj i komu trza było. Łoj nastrugoł sie człowiek nastrugoł, wiela tych łepków było trzeba narobić, ale widać, że się to wszystko łopłaciło jak sie dzisioj wejrzy na tych ludzi z tymi dzieckami – aż sie serce raduje. Bo jak se tak pomyśleć wiela to już lot to dzieciątko w tyj bieruńskiyj betlejce tym dzieckom a i starszym rączkom błogosławi, to aż dziw biere, że mu sie to niy zmierznie....